تهران – خ ولیعصر – بالاتر از پارک وی – خ ش فلاحی – خ بهار – سه راه یکتا – ک ش فهمیده – بن بست ترانه – پ 2 کد پستی 1988635653
چکیده
یکی از مواردی که در بحث مقاوم‌سازی سازه‌ها به منظور اجرای اصل پدافند غیرعامل ضروری است مدل‌سازی و تحلیل برخورد گلوله (پرتابه) با سازه‌ها می‌باشد. به منظور مطالعه پدیده نفوذ پرتابه در سازه‌ها لازم است عوامل مهم تأثیرگذار در این پدیده شناخته شود که در نهایت این شناخت منجر به پیش‌بینی عمق نفوذ و به حداقل رساندن آن می‌گردد. از عوامل بسیار مؤثر در میزان عمق نهایی نفوذ، نوع و میزان استهلاک انرژی در طی پدیده نفوذ می‌باشد. به طور کلی استهلاک انرژی در سه مرحله از پدیده نفوذ و به سه شکل مختلف صورت می‌گیرد که شامل مرحله برخورد، ناحیه تونل و مرحله خروج می‌باشد. در مرحله اول یعنی برخورد پرتابه با هدف بتنی، پارامتر مؤثر در استهلاک انرژی، مقاومت فشاری بتن است؛ در حالی که در خصوص مراحل دوم و سوم، به ترتیب: مقاومت برشی- اصطکاکی و مقاومت کششی بتن دارای اهمیت می‌باشد. در این مقاله با بررسی عوامل مختلف در میزان استهلاک انرژی در این سه مرحله نشان داده می‌شود که میزان انرژی مستهلک شده در مرحله تونل (برشی- اصطکاکی مابین پرتابه و بتن) به علت شکل هندسی نوک پرتابه نسبت به دو مرحله دیگر کمتر است؛ به عبارت دیگر بخش اعظمی از اتلاف انرژی در پدیده نفوذ در نقطه برخورد و نقطه خروج پرتابه از وجوه جلویی و پشتی دال صورت می‌پذیرد. در نهایت با توجه به نتایج بالا می‌توان گفت جهت افزایش کارایی و مقاومت در پدیده نفوذ یک راه‌حل اجرایی و کم هزینه، اجرای یک ضخامت مشخص بتن در چند لایه جداگانه و با فاصله کم می‌باشد که در مقایسه با بتن یکپارچه با همان ضخامت، جذب انرژی بالاتر و در نهایت، عمق نفوذ کمتر می‌باشد.
)