استفاده گسترده از عوامل شیمیایی، بیولوژیک و هسته‌ای در جنگ‌‌ها و حملات تروریستی در طول بیست سال گذشته نشان داده که تهدید این عوامل همچنان به قوت خود باقی بوده و چه بسا در حال گسترش نیز باشد. در حال حاضر، دکترین‌‌های پیشرفته و جدید دفاع شیمیایی و بیولوژیک در کشورهای غربی و خصوصاً کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ارائه شده در سال 2002 معمولاً دارای سه سطح متفاوت زیر است [1، 2 و 3]: · نیروهای بازدارنده (Counterforce) · پدافند عامل (active defense) · پدافند غیرعامل (passive defense) البته باید خاطر نشان ساخت که ناتو در دکترین جدید خود از روی‌کرد «پدافند غیرعامل» در خصوص تسلیحات کشتار جمعی پیروی کرده است. ولی برخی کشورهای عضو این سازمان و خصوصاً کشورهای آمریکا و انگلیس از روی‌کرد‌های دیگری نیز استفاده می‌کنند. «نیروهای بازدارنده» بر دو پایه تقویت پروتکل‌‌ها و معاهدات بین‌المللی منع تکثیر سلاح‌‌های کشتار جمعی و استفاده از اهرم‌‌های متفاوت برای جلوگیری از ورود فناوری‌‌های مرتبط با سلاح‌‌های NBC (و یا توسعه آن‌‌‌ها) به کشورهای خاص بنا نهاده شده است [1، 2 و 3]. روی‌کرد پدافند غیرعامل در مقابله با تسلیحات کشتار جمعی (NBC) بر سه اصل اساسی زیر استوار است: 1. اجتناب از آلودگی (آشکارسازی، گزارش‌دهی و هشدار) 2. حفاظت و ایمنی در برابر عوامل جنگ نوین 3. رفع و دفع آلودگی از عوامل جنگ نوین در این مقاله، با روش مطالعه توصیفی، روی‌کرد کشورهای مختلف جهت مقابله با تسلیحات NBC بررسی شده است و بر این فرض استوار است که بازدارندگی دشمن از کاربرد تسلیحات جنگ نوین به میزان زیادی به آمادگی مؤثر نیروهای پدافندی بستگی دارد. عامل مهم دیگری که می‌تواند در بازدارندگی نقش داشته باشد، دست‌یابی به سطح بالایی از علم و تکنولوژی برای افزایش توان پدافندی در برابر تسلیحات جنگ نوین می‌باشد. همچنین با بررسی اصول پدافند غیرعامل جنگ نوین شامل کشف و سنجش، حفاظت و ایمنی و رفع و دفع آلودگی، به تأثیرات کاهش آسیب‌پذیری آن بر تسلیحات جنگ نوین (NBC) خواهیم پرداخت.
)