برای کاهش آسیب‌پذیری زیرساخت‌ها و سازه‌های پر اهمیت راهبردی و عملیاتی در برابر سلاح‌های دشمن، معمولاً آن‌ها را به عمق مناسبی از زمین منتقل می‌نمایند و تنها راه ارتباطی این فضا‌ها با محیط خارج، ورودی‌ها و خروجی‌های آن‌ها می‌باشد که در صورت آسیب آن‌ها ارتباط با محیط خارج قطع گردیده و افراد و تجهیزات داخل فضای امن محبوس می‌گردند. بنابراین باید طراحی این ورودی‌ها به‌گونه‌ای باشد که امواج انفجار را کاهش داده و از ورود این امواج به داخل فضای امن زیرزمینی جلوگیری نماید. هدف از این پژوهش، تبیین نقاط قوت و ضعف روش‌های مختلف کاهش موج انفجار در ورودی فضاهای امن می‌باشد. در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی و استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای، انواع روش‌های کاهش اثر انفجار بر روی ورودی‌های فضاهای امن زیرزمینی بررسی گردیده و با تحلیل محتوایی آن‌ها، به نقاط قوت و ضعف هر یک پرداخته شده است. در نهایت، این نتیجه حاصل شد که تنها استفاده از یک روش ممکن است کافی نباشد و می‌توان از چند روش به‌صورت مکمل یکدیگر بهره برد.
)